Ik wil nog meer...

Drie maal is scheepsrecht. Ik schrijf dit bericht nu voor de derde keer. De vorige twee keer was het halverwege ineens op raadselachtige manier spoorloos verdwenen. Het laatste bericht voor de cursus is dit. Jammer, want volgens mij ben ik nog lang niet uitgeleerd. Ik wil nog veel meer weten. Wat heeft deze cursus mij gegeven? Heel veel kan ik wel zeggen. Dankzij Symbaloo tover ik al mijn favoriete websites zo tevoorschijn. Die houden we er dus in. Al dat gegoochel met Google+ is ook heel handig. Met Marian samen heb ik uitgevonden welke onderdelen goed bruikbaar zijn en welke geen meerwaarde hebben. I.p.v. wachtwoorden maak ik tegenwoordig wachtzinnen. Voor iemand van mijn leeftijd gemakkelijker te onthouden! Mijn Facebookpagina gebruikte ik nauwelijks. Ik wist niet zo goed wat er je er allemaal mee kan doen. Nu volg ik met veel plezier de avonturen van twee kennissen die met een Camper door Nieuw-Zeeland trekken. Ik heb tot nu toe zelf één keer een bericht op mijn tijdlijn gezet, maar het begin is er. En binnen afzienbare tijd komt er een extra pagina om mijn poppen onder de aandacht te brengen. Ik maak ze op bestelling en moet onderhand mijn klantenkring eens een beetje uitbreiden. Voor dat doel heb ik intussen ook een nieuw blog aangemaakt. Dat biedt ongelofelijk veel mogelijkheden. Als je er goed mee uit de voeten kan, doet het niet onder voor een website! Het is nog niet af en dus nog niet openbaar, maar dat duurt niet lang meer. Het bloggen vind ik echt het allerleukste onderdeel van de cursus. Nog een topper: de webalbums van Picasa. Een van de redenen om met de cursus mee te gaan doen was dat ik wilde leren hoe je die gebruikt. Superhandig: geen foto's meer verzenden per mail, die vervolgens nooit aankomen omdat de bestanden te groot zijn. Ik maak er intussen veel gebruik van. Een aantal van de 7 dingen vond ik leuk om te bekijken, maar daar ga verder niets mee doen. LinkedIn is handig om te netwerken als je een baan hebt. Die heb ik niet meer. In Twitter heb ik niet zo'n zin. Het lijkt me veel te tijdrovend. En wat de krant betreft: lekker zo'n papieren exemplaar op tafel, m'n man en ik ieder een katern, kop koffie er bij... goed begin van de dag. Dit waren mijn ervaringen met de inhoud van de cursus. En nu de vorm van de cursus. Daar ben ik erg tevreden over. De bijeenkomsten waren informatief en gezellig. Het was ook leuk om medecursisten te ontmoeten. Ik volgde de blogs van o.a. Lena en Gerrie en ik vond het leuk om ze in levend lijve te ontmoeten. De opdrachten waren thuis goed te doen en voor het moeilijke werk was er altijd nog het spreekuur. De keren dat ik daar ben geweest, heb ik heel veel opgestoken en het was nog reuze gezellig ook. Bedankt Marian! En ik wacht met spanning af... komt er een vervolg? Ik wil nog meer!

Oeps... overgeslagen

Lees ik net op de blogs van Lena en Gerrie over kranten en bibliotheek. Heb ik dat hele item gewoon overgeslagen. Ik had net het grootste deel van de (papieren) zaterdageditie van de Volkskrant gelezen. Als toetje dan ook maar de digitale versies van het Noord-Hollands Dagblad, de Alkmaarse Courant en tussen neus en lippen door de Telegraaf. Overdaad schaadt. Geef mij maar mijn papieren krant, ik ben al blij als ik die uit krijg. Ik zoek wel eens een enkele keer naar een artikel op internet als ik nieuwtjes hoor waarvan ik meer wil weten. Ik heb net wel met veel plezier de site van de bibliotheek bezocht. Dat ga ik vaker doen. Ik heb al een paar leuke boeken gezien die ik wil lezen. En de Blognoot is ook de moeite waard. Ik kan alleen zo gauw niet vinden hoe ik die kan volgen. Ga ik nog uitvinden. Ik doe nu veel dingen op computergebied die ik nog nooit eerder had gedaan. Er gaat dus ook wel eens wat mis. Ik was kennelijk overmoedig geworden, wilde een programma downloaden en dat ging niet goed. Werkte mijn Internet Explorer niet meer naar behoren en mijn Blogger Dashbord ook niet. Afgelopen vrijdag op het spreekuur bij Marjan geïnformeerd wat voor 'gevaarlijke?!!!' consequenties het downloaden van Google Chrome kan hebben. Geen dus. Operatie gelukt. Ik werk nu met Chrome als browser. Op het ogenblik ben ik vooral bezig met Facebook. Daar gaat ongetwijfeld mijn volgende blog over.

Toch nog

De diavoorstelling is toch gelukt! Ik probeerde gewoon nog maar een keer of ik het voor elkaar kreeg.. Terwijl ik mijn gebruikersnaam intypte, kwam het album te voorschijn en verdween meteen weer toen ik verder typte. Ik maakte mijn gebruikersnaam langer dan nodig was. Sorry Marjan, kom ik niet naar het spreekuur.

Dat doe ik wel even...

Ik wil mijn blog nog opleuken met een mooie diavoorstelling aan de zijkant. Ik had goed opgelet bij de uitleg en dacht 'Dat doe ik wel even!' Niet dus. Net als Gerrie krijg ik alleen mijn profielfoto als ik mijn gebruikersnaam intyp. Ga ik vrijdag gewoon weer naar het spreekuur. Net als afgelopen week. Dat was reuze gezellig en ik ben heel wat wijzer geworden over facebook. Ik had al twee jaar geleden een facebookpagina, aangemaakt om vroegere medestudenten te vinden voor een reünie. Er verder bijna niets mee gedaan. Nu pas heb ik voor het eerst op mijn tijdlijn geschreven. Een berichtje over de cursus. Leukste reactie: 'Je bent nooit te jong om te leren.' Zo is 't maar net. Ik weet nu dankzij Marjan hoe ik mijn pagina zo goed mogelijk kan beveiligen, wat wel of niet veilig openbaar kan. We hebben ook gekeken naar de mogelijkheid om een extra pagina aan te maken.

Ik maak poppen op bestelling voor mensen in mijn naaste omgeving. Mijn klantenkring moet wat uitgebreid worden en daar lijkt facebook me een mooi medium voor. Als ik even een paar uurtjes achter elkaar tijd heb, ga ik daar aan beginnen. Marjan heeft me ook laten zien wat de mogelijkheden van Twitter zijn. Ik kan me voorstellen dat ze heel enthousiast is. Ik ben zelf geloof ik nog niet zo ver dat ik het ook ga doen. Ik heb geen SmartPhone en dan moet het via de computer. Niet handig denk ik.

Verdwalen in Facebook

Drie jaar geleden maakte ik een facebook account aan om mensen uit mijn studietijd op te sporen voor een reünie. Verder deed ik er eigenlijk niets mee. Ik leest de berichtjes van een aantal familieleden en verbaas me er over hoeveel sommige mensen van zichzelf of hun kinderen openbaar maken. Dat openbaar maken, daar zit ik mee. Ik kom er niet goed uit wie nu eigenlijk wat kan zien als ik het op facebook zie. Verder krijg ik zoveel informatie als ik mijn facebookpagina open! Als ik op zoek ben naar een bepaalde persoon,weet ik vaak niet eens waar ik die moet zoeken. Op naar het spreekuur dus. Dan hoop ik van de coaches weer een heleboel wijzer te worden. Linkedin is voor mij denk ik niet interessant. Ik werk niet meer en heb dus geen belang bij zakelijke contacten.

Zoek jezelf, vind jezelf

Dat ik met Google te vinden ben op internet wist ik al. Dat is soms onvermijdelijk en het kan in bepaalde gevallen zelfs handig zijn. Als je foto's nodig hebt om te gebruiken als illustratie bij een artikel of publicatie kun je die gemakkelijk vinden op internet, maar hoe zit het dan met de auteursrechten. Ik kreeg een goede tip. Op de site van 'flickr' is een geweldig aanbod en je kunt van elke foto vinden hoe het met het gebruiksrecht gesteld is. Je kunt er trouwens ook zelf foto's op zetten en aangeven onder welke voorwaarden ze door anderen gepubliceerd mogen worden.

Filmpje

Mijn zoon stuurde me laatst een bijzonder geestig filmpje. Hij zag (of liever gezegd 'hoorde') herkenning. Dank zij de aanwijzingen op de blog van 'Keetjes omgeving' is het me zonder problemen gelukt het te plaatsen. Met dank aan Keetje.